Jak już zapewne wiesz, mieszkańcy Tybetu są cierpliwi, mądrzy i mają własne, niepowtarzalne spojrzenie na wszystkie aspekty ludzkiego życia.
Tak więc, jeśli chodzi o wychowanie dzieci, istnieje specjalny „pogląd tybetański”. Pomaga on wychować samowystarczalną osobę, która będzie podejmować przemyślane decyzje i szanować rodziców.
Dziś omówimy 4 tymczasowe etapy wychowywania dzieci, zgodnie z mądrością Tybetańczyków.
Etap 1: przed ukończeniem 5 lat
Zgodnie z tybetańskim systemem wychowania w tym okresie rodzice powinni rozmawiać z dzieckiem tak, jakby było „królem lub królową”. Nie powinni niczego zabraniać ani karać dziecka.
W tym wieku dzieci są ciekawe, aktywne i gotowe do poznawania świata. Nie mają żadnych doświadczeń, z których mogliby się uczyć i nie potrafią jeszcze dojść do logicznych wniosków.
Więc jeśli dziecko zrobi coś złego lub niebezpiecznego, nie karz go, tylko skieruj uwagę na coś innego. Emocje to język, który dzieci bardzo dobrze rozumieją w tym okresie.
Jeśli jesteś nadopiekuńczy wobec swojego dziecka i zabraniasz mu robienia wielu rzeczy, istnieje ryzyko, że stłumisz jego sprawność umysłową i nauczysz je podążać bez zastanowienia.
Etap 2: od 5 do 10 lat
W tym okresie rodzice powinni rozmawiać ze swoimi dziećmi tak, jakby były „niewolnikami”. Ale pamiętaj, aby nie być okrutnym. W tym czasie w ich życiu rozwija się inteligencja i logiczne myślenie oraz tworzy się podstawa ich przyszłej osobowości.
W tych latach ważne jest, aby ustalić różne cele dla swojego dziecka, kontrolować, w jaki sposób je osiąga, i nauczyć dziecko gotowości na konsekwencje wynikające z nieosiągnięcia swoich celów.
Tak więc dziecko powinno zacząć uczyć się odpowiedzialności za swoje czyny. Nie bój się dawać dziecku wielu zadań w tym okresie, poradzi sobie ze wszystkim i jest gotowe do nauki.
Jeśli w tym okresie nie zmienisz podejścia do dziecka z „król bądź królowa” na „niewolnik”, dziecko będzie dziecinne i niezdolne do ponoszenia odpowiedzialności za własne czyny.
Czytaj: Instrukcje życia od tybetańskich mędrców
Etap 3: od 10 do 15 lat
W wieku od 10 do 15 lat ważne jest, aby rozmawiać z dzieckiem tak, jakbyście byli równi sobie. Wiesz, że masz więcej doświadczenia życiowego i wiedzy, ale dziecko musi umieć powiedzieć Ci, co myśli i podzielić się własnymi opiniami.
Pomóż mu w tym: proś dziecko o radę i zachęcaj do niezależności. Ważne jest udzielanie rad, a nie nakazy czy zakazy, bo w tym wieku kształtuje się samodzielność myślenia.
Jeśli zabronisz wielu rzeczy, pogorszysz swoją relację, a Twoje dziecko może postawić się w niebezpiecznej sytuacji. A jeśli będziesz nadopiekuńczy, dziecko będzie dorastać niepewnie i będzie zależne od czyjejś opinii.
Czytaj: W Poznaniu rusza Gran Fondo Series
Etap 4: od 15. roku życia
Do tego czasu osobowość dziecka jest w pełni ukształtowana. Teraz ważne jest okazywanie szacunku. Możesz udzielać rad, ale na nauczać, na to jest już za późno. I zobaczysz efekty swoich działań: dziecko będzie niezależne, samowystarczalne, będzie szanować swoich rodziców i wszystkich innych.
johannesfloe.com – Art to remember
