Nauczycielka języka angielskiego w Szkole Podstawowej w Oklahomie zalała się łzami po akcji, którą sama wymyśliła i nazwała „Bagaż doświadczeń”. Jej uczniowie płakali razem z nią.
Karen Wunderlich opublikowała tę wiadomość wraz z powyższym zdjęciem na swojej stronie na Facebooku.
„Zaczyna się mój 22. rok nauczania w szkole. Wczoraj był to prawdopodobnie jeden z najbardziej emocjonujących dni, jakie kiedykolwiek miałam z uczniami.
Wymyśliłam nową akcję o nazwie „Bagaż doświadczeń”. Zapytałam dzieci, co to znaczy mieć bagaż. Większość uczniów odpowiedziała, że to bolesne rzeczy, które nosi się na swoich ramionach.
Poprosiłam ich, aby zapisali na kartce, co jest ich bagażem, ich ciężarem, co ciąży im na sercu, co ich zraniło, itp. Poprosiłam również, aby nie zapisywali żadnych imion. Zwinęli kartki i wrzucili do reklamówki, którą przygotowałam.
Następnie każdy po kolei losował po jednej kartce, a następnie czytał, co było napisane na papierze, co napisał kolega bądź koleżanka z klasy. Gdy dana osoba kończyła czytać, pytałam całą klasę, czy ten, kto to napisał, chce się do tego przyznać i podzielić się swoimi uczuciami.
Piszę o tym, aby powiedzieć Wam, że nigdy nie byłam tak poruszona, jak tego dnia, gdy widziałam, jak dzieci się otworzyły, opowiedziały o swoich cierpieniach, bólu i podzieliły się z tym klasą na forum.
Dzieci mówiły o takich rzeczach jak samobójstwo, rodzic w więzieniu, narkotyki w rodzinie, pozostawienie przez rodziców, śmierć, rak, utrata ukochanego zwierzaka domowego i tak dalej.
Dzieci, które czytały to, co zostało zapisane na kartkach płakały, ponieważ to, co czytały, było bardzo trudne. Osoba, która się przyznała, że historia z kartki została napisana przez nią, także płakała. To był wyczerpujący emocjonalnie dzień, ale mocno wierzę, że moje dzieci po tej akcji będą mniej oceniać, bardziej kochać i szybciej wybaczać.
Reklamówka z kartkami wisi przy moich drzwiach, aby przypomnieć uczniom, że wszyscy mamy bagaż doświadczeń. Na koniec powiedziałam uczniom, że nie są sami, że są kochani i mamy siebie nawzajem.
Mam zaszczyt być ich nauczycielką”.
Czytaj: Poznański teatr buduje szkołę w Tanzanii!
Czytaj: W tej szkole chłopcy uczą się prac związanych z prowadzeniem domu
