Być może słyszałeś, a nawet widziałeś film „Raport mniejszości” z 2002 roku, w którym wystąpił Tom Cruise, w reżyserii Stevena Spielberga. Film Sci-Fi opowiada historię futurystycznej technologii, która pozwala policji łapać przestępców, zanim przestępstwo zostanie popełnione. Policjanci mogą być świadkami przyszłości i zapobiegać występowaniu przestępstw.
Fajna koncepcja, ale czysta fikcja, prawda? Cóż, nie do końca. W 1960 roku, szanowany psychiatra, John Barker, założył Biuro Przeczuć (po angielsku Premonitions Bureau), próbując okiełznać psychiczne moce brytyjskiej opinii publicznej. Miał nadzieję, że organizacja stanie się „systemem wczesnego ostrzegania”, aby zapobiec przyszłym katastrofom.
Sam Knight – współpracownik The New Yorker – napisał porywającą książkę na ten temat zatytułowaną The Premonition Bureau.
Koniecznie zajrzyj na f7.pl
Wydaje się, że fakt często może być dziwniejszy niż fikcja.
Katastrofa w Aberfanie
Historia Biura Przeczuć rozpoczyna się 21 października 1966 roku. Tego dnia miała miejsce jedna z najgorszych katastrof przemysłowych w historii Wielkiej Brytanii. Po okresie intensywnych opadów, hałda urobku w kopalni utworzona na zboczu góry nad walijską wioską Aberfan nagle się zawaliła, powodując osunięcie się błota i gruzu.
Pod gnojowicą był pogrzebany rząd domów i Gimnazjum Pantglas. Tego dnia zabito sto czterdzieści cztery osoby, w tym sto szesnaście dzieci.
Bezpośrednio po akcji do wsi ruszyły karetki pogotowia, wozy strażackie i sprzęt budowlany do robót ziemnych. Podobnie jak wielu ochotników, którzy mieli nadzieję pomóc w poszukiwaniach wciąż pochowanych.
John Barker
John Barker dotarł do Aberfan dzień po katastrofie. Barker był 42-letnim psychiatrą, który studiował w Cambridge, zanim został lekarzem. Pracował w dużym szpitalu psychiatrycznym w Shropshire i był doświadczonym klinicystą. Prace Barkera były wielokrotnie publikowane w czasopismach medycznych, zwłaszcza na temat niezwykłych chorób psychicznych.
Zawodowo interesował się również zjawiskami paranormalnymi, co skłoniło go do zostania członkiem Brytyjskiego Towarzystwa Badań Psychicznych – organizacji założonej w 1882 roku, w celu badania zjawisk paranormalnych. W czasach Aberfana, Barker pisał książkę o ludziach, którzy dokładnie przepowiadali własną śmierć, zatytułowaną „Scared to Death” („Śmiertelnie Przerażony”).
Dzieci, które przepowiedziały katastrofę
W Aberfan, Barker słyszał historie pogrążonych w żałobie rodzin o dzieciach przepowiadających katastrofę.
Dzień przed osunięciem się hałdy z kopalni, 8-letni Paul Davies narysował masę postaci kopiących na zboczu wzgórza pod napisem „koniec”.
Tego samego dnia, 10-letnia Eryl Mai Jones opowiedziała matce o śnie, który miała poprzedniej nocy: „Śniło mi się, że poszłam do szkoły i nie było tam szkoły” – powiedziała. „Coś czarnego spadło na szkołę”.
Zarówno Paul Davies, jak i Eryl Mai Jones zginęli w katastrofie.
Barker był tak zaskoczony tym, co usłyszał, że zaczął się zastanawiać, czy można zebrać przeczucia z wyprzedzeniem, aby zapobiec przyszłym katastrofom.
Czytaj: Serial „Wielka woda” o powodzi we Wrocławiu hitem Netflixa
Rozpoczyna się ogólnopolski eksperyment
Wkrótce po katastrofie w Aberfanie, Barker napisał do Petera Fairleya, redaktora naukowego w londyńskim Evening Standard. Barker chciał dotrzeć do całego kraju, aby dowiedzieć się, czy inni doświadczyli przeczuć w ciągu godzin, dni lub tygodni przed katastrofą w Aberfanie.
Fairley zobowiązał się i 28 października Evening Standard udostępnił ten artykuł swoim 600-tysięcznym czytelnikom. Barker otrzymał 76 odpowiedzi. Wśród nich było kilku, którzy zgłosili fizyczne i psychiczne objawy podczas doświadczania przeczuć dotyczących Aberfana. Barker zaczął zastanawiać się nad istnieniem czegoś, co nazwał „syndromem przedkatastroficznym”, w którym ludzkie ciało staje się sejsmografem wyprzedzającym ważne wydarzenia.
W następnych tygodniach Barker spotkał się z kilkoma korespondentami, którzy przekonali go, że prekognicja może być tak samo powszechna jak leworęczność w populacji brytyjskiej.
Otwarcie Biura Przeczuć (The Premonitions Bureau)
Odpowiedzi otrzymane z apelu Aberfan przekonały Barkera i Fairleya do otwarcia tego, co nazwali Biurem Przeczuć. Przez rok czytelnicy Evening Standard będą proszeni o przesyłanie swoich snów i przeczuć. Każdy wpis był udokumentowany, opatrzony datą i nagradzany punktami w oparciu o system stworzony przez Fairleya – pięć punktów za niezwykłość, pięć punktów za dokładność i jeden punkt za wyczucie czasu.
Projekt rozpoczął się 4 stycznia 1967 roku i wkrótce biuro zaczęło identyfikować tych, których talenty świeciły jaśniej niż inni.
Czytaj: Znany psychiatra daje prostą receptę na szczęście
Alan Hencher i Kathleen Middleton
Dwie gwiazdy projektu to Alan Hencher i Kathleen Middleton. Pierwszy był 44-letnim telefonistą na poczcie, druga gwiazda była 52-letnią nauczycielką gry na fortepianie i baletu.
Oboje przewidzieli katastrofę w Aberfan, kiedy Middleton obudziła się w noc przed wydarzeniem, krztusząc się i sapiąc z „poczuciem, że ściany się zapadają”.
Nie minęło dużo czasu, zanim biuro miało swój pierwszy hit. Wiosną 1967 roku, Hencher zadzwonił do Barkera, aby powiedzieć mu o przeczuciu, jakie miał na temat katastrofy lotniczej nad górami na Morzu Śródziemnym, w której zginęłyby 123 lub 124 osoby. Trzydzieści dni później samolot pasażerski Britannia rozbił się na wzgórzu na Cyprze, zabijając 124 osoby.
W listopadzie 1967 roku, zarówno Hencher, jak i Middleton przewidzieli katastrofę kolejową na linii prowadzącej do Londynu na kilka dni przed jej wystąpieniem. Przez cały rok aż do 1968 roku Middleton przewidziała katastrofę statku we Francji, powodzie na Alasce, śmierć astronauty, a nawet zabójstwo Roberta F. Kennedy’ego.
Ostateczna prognoza
Na początku 1968 roku zarówno Hencher, jak i Middleton zaczęli obawiać się o życie Barkera. Gwiazdy Biura Przeczuć przepowiadały upadek twórcy organizacji.
„Byłoby błędem, gdybym powiedział, że nie przestraszyłem się tego rodzaju przepowiedni” – napisał Barker w notatce. „Przypuszczam, że każdy, kto bawi się w ten sposób przepowiednią, do pewnego stopnia nadstawia karku i musi zaakceptować to, co dostaje”.
18 sierpnia 1968 roku Barker doznał wylewu krwi do mózgu w domu. Zmarł w szpitalu w Shrewsbur,y w wieku zaledwie 44 lat.
Barker i Fairley chcieli przedstawić swoje odkrycia Parlamentowi i Brytyjskiej Radzie ds. Badań Medycznych, wierząc, że nie chodzi już o udowodnienie istnienia prekognicji, ale raczej o to, jak można ją okiełznać i wykorzystać.
Jednak wraz ze śmiercią Barkera nastąpił koniec Biura Przeczuć i wszelkie dalsze badania zostały wstrzymane.
