Istnieją pewne fakty dotyczące oceanów świata, które wszyscy znają. Każdy, kto został przewrócony przez falę na plaży, wie, jak smakuje ocean: jest słony.
Dzieje się tak niezależnie od tego, w jakim regionie połkniesz kęs wody morskiej. Zasolenie oceanu jest jedną z charakterystycznych cech oddzielających ocean od zbiorników słodkowodnych, takich jak jeziora i rzeki.
Ale co właściwie sprawia, że ocean jest bardziej słony niż frytki z solą, które można kupić przed wejściem na plażę?
Aby zrozumieć, dlaczego oceany są słone, musisz wiedzieć, czym jest sól i skąd pochodzi. Mówiąc chemicznie, sól jest związkiem złożonym z dwóch grup przeciwnie naładowanych jonów. Kiedy atom zawiera więcej protonów niż elektronów, staje się jonem naładowanym dodatnio. Atomy z większą liczbą elektronów niż protonów to jony ujemne lub aniony. Atomy o przeciwnych ładunkach przyciągają się wzajemnie, tworząc związki chemiczne.
Skład chemiczny soli kuchennej to chlorek sodu, przy czym jonem dodatnim jest sód, a jonem ujemnym chlorek. Sód i chlorek również stanowią większość soli w oceanie, ale nie są to jedyne minerały przyczyniające się do zasolenia mórz.
„Sól w oceanie to nie tylko sód i chlorek – to także mieszanina wielu jonów, takich jak magnez i wapń, z których większość zaczyna się jako skały na lądzie” – mówi dr Morgan Raven, geochemik i geobiolog organiczny.
Większość soli oceanu pochodzi ze skał. Rozpuszczony dwutlenek węgla w wodzie deszczowej powoduje, że jest ona lekko kwaśna, a kiedy pada deszcz, powoduje erozję skał na lądzie. Minerały z tych skał przedostają się do rzek i strumieni, które następnie przenoszą sole do oceanu. Około 85 procent jonów w oceanie to sód i chlorki, a magnez i siarczan stanowią około 10 procent.
Czytaj: Odważny fotograf uchwycił żarłacza białego skaczącego ponad 3,5 m nad oceanem
Nie cała sól, która trafia do oceanu, tam pozostaje. Sól jest substancją podtrzymującą życie, a zwierzęta konsumują dużo soli z oceanu. Jednak dzięki stałemu dopływowi odpływu z powierzchni, poziom zasolenia może pozostać dość stały. Ocean może liczyć na jeszcze jedno źródło zawartości soli: płyny hydrotermalne. Kominy głębinowe są ogrzewane przez magmę spod skorupy ziemskiej i nagrzewają się na tyle, aby wywołać reakcje chemiczne między wodą morską a minerałami z otaczających skał. Podwodne wulkany to kolejny przykład gorących skał i wody dodającej więcej soli do morza.
Każda część oceanu jest słona, ale to, jak słona jest, zależy od tego, gdzie na świecie się znajdujesz. „Jednym z powodów, dla których oceanografowie uwielbiają wykorzystywać zasolenie do badania oceanu, jest to, że istnieje tylko kilka sposobów, w jakie może ono się zmieniać, a wszystkie one dzieją się na powierzchni oceanu lub na dnie morza” – mówi Raven. „Na przykład wody powierzchniowe Morza Śródziemnego są bardziej zasolone niż równikowy Pacyfik, ponieważ zwiększone parowanie w suchym klimacie powoduje koncentrację soli, podczas gdy deszcz nad równikiem ją rozrzedza”.
Zasolenie nie jest związane z wodą morską. Jest to wynik ciągłego oddawania i pobierania jonów wchodzących i wychodzących z oceanu. Ten sam proces zachodzi w innych zbiornikach wodnych, ale spożycie jonów nie zawsze jest wystarczająco wysokie, aby woda była naprawdę słona. Dlatego rzeki i strumienie, które dostarczają sól do oceanu, są nadal uważane za wodę słodką: rozcieńczanie spowodowane deszczem ma tendencję do równoważenia wszelkich jonów, które niosą. W międzyczasie ocean pełni rolę wysypiska dla światowej soli i żadne rozcieńczenie nie może tego zmienić.
Czytaj: Pływający dom za 5,5 mln dolarów
