Historia Marii Montessori, genialnej nauczycielki

0
820
Maria Montessori była pierwszą kobietą-lekarzem we Włoszech (jeszcze pod koniec XIX wieku). Zdjęcie: .facebook.com/12NotesSongsForChildren

Historia Marii Montessori, genialnej nauczycielki, która oddała własnego syna, by kontynuować karierę.

Istnieje wiele debat na temat osobowości Marii Montessori, które wciąż się toczą, nawet dzisiaj. Niektórzy ludzie są zachwyceni systemem pedagogicznym, który stworzyła, podczas gdy inni nie rozumieją, jak można ufać wiedzy kobiety, która oddała własnego syna nieznajomym.

Zainteresowaliśmy się losem tej niezwykłej kobiety, poznaliśmy szczegóły jej życia, które było nieustanną walką między konwencjami i stereotypami.

Kobieta z Włoch została lekarzem pomimo prześladowań ze strony otoczenia.

© EAST NEWS

Maria, dziewczyna z Włoch i córka urzędnika, wyrosła na utalentowane dziecko. Lubiła nauki ścisłe i marzyła o zostaniu lekarzem lub inżynierem. Jednak jej ojciec nie sądził, że jego córka zostanie lekarzem. Co więcej, fakt, że kobieta chciała zostać lekarzem, wydawał się mało prawdopodobny we włoskim społeczeństwie pod koniec XIX wieku.

Maria była nieugięta i pomyślnie zdała trudne egzaminy, a nawet dostała się na studia medyczne. Kiedy Montessori uczyła się, aby zostać lekarzem, jej koledzy uważali, że jej obecność jest niewłaściwa, ponieważ była kobietą. Jej koledzy z grupy i nauczyciele otwarcie okazywali jej wrogość. Kiedy prowadzili praktyczne lekcje z sekcji zwłok, wszystkie ciała były męskie i nagie. Myśleli sobie: jak to możliwe, że kobieta była obecna na tych zajęciach?

Jednak pomimo trudnej psychologicznej atmosfery jej sukcesy na studiach były zauważalne i dostała możliwość wykonywania pracy szpitalnej w interesujących ją dziedzinach. Przez ostatnie 2 lata studiów Maria studiowała pediatrię i psychiatrię, i pracowała w pogotowiu ratunkowym oraz w poradni pediatrycznej. Została ekspertem w dziedzinie medycyny dziecięcej i była jedną z pierwszych kobiet we Włoszech, które otrzymały tytuł doktora medycyny.

Zaczęła ratować dzieci, które uważano za beznadziejne.

© EAST NEWS

Pracując z dziećmi jako pediatra i odwiedzając azyle w czasie swojej pracy, Maria zauważyła, że niektóre formy niepełnosprawności umysłowej, które w tamtym czasie uważano za beznadziejne, można faktycznie rozwiązać. Ta celowa kobieta zdecydowała, że można pracować z tymi dziećmi i pomóc im się rozwijać.

Krok po kroku zaczęła tworzyć swój własny system. W przemówieniach mówiła, że kwestia dzieci upośledzonych umysłowo jest bardziej związana z pedagogiką niż z medycyną i że chce pracować z dziećmi jako mentor, a nie lekarz.

Jej praca zyskała rozgłos, a Liga Narodowa otworzyła szkołę ortofreniczną – specjalny instytut kształcący nauczycieli, którzy mieliby kształcić dzieci chore psychicznie. Maria została zastępcą dyrektora.

Maria stworzyła swoje metody i materiały, i natychmiast zastosowała je do dzieci z klasy w tym samym instytucie. Ta klasa składała się z dzieci, które były uważane za „niewykształcone” ze względu na specyfikę ich psychiki, a niepełnosprawność umysłowa nie zawsze była tego przyczyną. Pierwszy z jej sukcesów został odnotowany przez nauczycieli, kiedy część dzieci z łatwością zdała egzaminy, które były przeznaczone dla tzw. „normalnych dzieci”.

Czytaj: Japońska firma architektoniczna zaprojektowała najfajniejsze przedszkole w historii

Oddział przedszkolny pracujący według systemu Marii Montessori, Niemcy, 1925 r
© akg-images / EAST NEWS

Sekrety jej życia osobistego i rozstania z synem

Ten rozdział życia Marii wygląda dość smutno w porównaniu do wszystkich sukcesów, jakie odniosła w swojej karierze.

Pracując jako lekarz Maria nawiązała romans z kolegą Giuseppe Montesano, w wyniku którego urodziła pozamałżeńskiego syna. Nigdy nie wyszła za mąż za Giuseppe i chciała zachować ich związek i ich dziecko w tajemnicy.

Zostawiła syna pod opieką mamki – nie dlatego, że go nie kochała, ale dlatego, że urodził się poza związkiem małżeńskim, co oznaczało, że jej status społeczny zmieni się na status samotnej matki. Ten status nie pozwoliłby jej na zbudowanie kariery, do której dążyła. To był „haniebny czas” w życiu porządnej kobiety. Gdy jej syn dorósł, Maria w końcu się z nim połączyła.

Mario wybaczył swojej matce. Ponadto wspierał wszystkie jej pomysły i pracował jako jej asystent. Później kontynuował jej pracę i do końca życia gorliwie bronił zasad metod Marii.

Maria Montessori i Mario Montessori z przyjaciółmi w Indiach.
© Wikimedia Commons

Jak zaczęła się jej droga do światowej sławy.

Getty Images

Maria kontynuowała naukę, występowała w obronie praw kobiet i dzieci oraz pracowała nad opracowaniem własnych metod.

Zdała sobie sprawę, że te zasady można zastosować również do wychowania zdrowych dzieci, ale nie mogła tego zrobić, dopóki nie zaproponowano jej pracy z dziećmi z biednych dzielnic. Ta propozycja zapoczątkowała powstanie „domów dziecka”, które działały w ramach specjalnego systemu i stopniowo zaczęły pojawiać się w całych Włoszech.

johannesfloe.com – Art to remember

© akg-images / EAST NEWS

Wraz ze wzrostem jej autorytetu zaczęła wyjeżdżać za granicę, aż w końcu cicha niegdyś studentka medycyny zaczęła być rozpoznawana przez przywódców politycznych różnych krajów. Jej szkoły były otwierane na całym świecie.

© ASSOCIATED PRESS / East News

Jakie są więc główne zasady systemu, które tak bardzo lubią ludzie z całego świata?

W rzeczywistości są dość proste: dziecko powinno mieć wybór tego, co chce robić. Muszą nauczyć się samodzielności i odpowiedzialności. Powinni jednak szukać odpowiedzi na swoje pytania w sobie i nauczyć się wyczuwać swoje potrzeby i skłonności. Osoba dorosła może im pomóc, ale w żaden sposób nie powinna ich kierować ani naciskać.

Czytaj: Chcesz wychować mądre i samodzielne dziecko? Rozważ 18 rad od znanej pedagog!

Były też ciężkie czasy. Podczas II wojny światowej Maria przebywała wraz z synem w Indiach Brytyjskich. Jednak mieli kłopoty z Brytyjczykami jako obywatele włoscy, co spowodowało, że Mario został internowany na 2 miesiące, podczas gdy Maria była zamknięta w kompleksie Towarzystwa Teozoficznego. Tam znalazła nową falę inspiracji do rozwoju swojego systemu.

Kiedy po wojnie wróciła do Europy, zdecydowała się na resztę życia osiedlić się w Holandii. Ale to nie znaczy, że przestała się rozwijać: w ciągu ostatnich 6 lat otworzyła szkoły w Europie i Azji, prowadziła liczne wykłady i kursy, pomagała w rozwoju UNESCO, otrzymała wiele nagród i wyróżnień. Była nawet nominowana do Pokojowej Nagrody Nobla w 1949, 1950 i 1951 roku.

© Keystone-France/Gamma-Keystone/Getty Images

Montessori ma wielu zwolenników i ludzi, którzy są dziś zainteresowani jej systemem, a niejednoznaczność jej osobowości tylko wzbudza większe zainteresowanie.

Jesteśmy pod wrażeniem historii tej silnej kobiety. Co myślisz o jej osiągnięciach?