Kakapo to gatunek dużej, nielotnej, nocnej, zamieszkującej ziemię papugi. To jedyna papuga, która nie potrafi latać.
Z twarzą jak sowa, postawą jak pingwin i chodem jak kaczka, niezwykle łagodna papuga kakapo jest jednym z najdziwniejszych i najrzadszych ptaków na Ziemi.
Ta papuga żyje na obszarach trawiastych, zaroślowych i przybrzeżnych Nowej Zelandii, ale obecnie jest tak rzadka, że można ją zobaczyć tylko na chronionych wyspach przybrzeżnych.
Jest to prawdopodobnie jeden z najdłużej żyjących ptaków na świecie, którego długość życia wynosi do 100 lat.
Najcięższa z papug świata, 64-centymetrowa kakapo waży do 6 kg i ma zielono-brązowe upierzenie w kolorze mchu oraz długi i zaokrąglony ogon.
Kakapo są roślinożerne – jedzą tylko rośliny. Ich dieta jest zróżnicowana, w tym owoce z czubków wysokich gałęzi rimu, soczyste winorośle supplejack i bulwy sadownicze wykarczowane z ziemi.
Na swoich brązowoszarych nogach papuga przechadza się na duże odległości do miejsc żerowania, gdzie żuje rośliny w celu uzyskania soku i wykopuje kłącza, aby zmiażdżyć je swoim prążkowanym dziobem.
Kakapo ma dobrze rozwinięty węch i prowadzi nocny tryb życia.
Podobnie jak wiele innych papug, kakapo wydaje różne dźwięki. Oprócz bumów i dźwięków ich zawołań godowych, często głośno skrzeczą.
Samce budują ścieżki do wykopanych aren godowych zwanych tokowiskami, gdzie gromadzą się w tradycyjnych miejscach, aby przywoływać samice i wystawiać je na pokaz. W zagłębieniu wielkości płyty, często na szczycie skalistego pagórka, samiec nadyma klatkę piersiową jak rozdęta żaba rycząca, unosi klatkę piersiową, kiwa głową i wydaje dźwięczny huk.
Samice gniazdują w dziurach w ziemi. Samica kakapo składa 1–4 jaja na cykl lęgowy, z kilkudniową przerwą między jajami. Gniazduje na ziemi pod osłoną roślin lub w dziuplach, takich jak puste pnie drzew.
Samica wiernie wysiaduje jaja, ale co noc jest zmuszona opuszczać je w poszukiwaniu pożywienia. Wiadomo, że drapieżniki zjadają jaja, a zarodki w środku mogą również umrzeć z zimna pod nieobecność matki. Małe z jaj wykluwają się zwykle w ciągu 30 dni. Puszyste, szare pisklęta są dość bezradne. Po wykluciu się samica karmi pisklęta przez trzy miesiące, a pisklęta pozostają z samicą przez kilka miesięcy po opierzeniu się.
Kakapo rozmnażają się tylko co 2 do 4 lat, kiedy drzewa rimu produkują obfity plon owoców, a nawet gdy łączą się w pary, mniej niż 50% jaj jest płodnych, prawdopodobnie z powodu chowu wsobnego.
Koniecznie zajrzyj na f7.pl
Papugi Kakapō ewoluowały bez obecności i wpływu ssaków. Przybrały na wadze i straciły zdolność latania.
Kakapo oznacza „nocną papugę” w języku Maorysów.
Podobnie jak wiele innych gatunków ptaków nowozelandzkich, kakapo był historycznie ważny dla Maorysów, rdzennej ludności Nowej Zelandii, pojawiał się w wielu ich tradycyjnych legendach i folklorze – jednak również intensywnie na niego polowano i wykorzystywano jako zasób przez Maorysów, zarówno ze względu na jego mięso jako źródło pożywienia i jego pióra, z których wyrabiano cenne części garderoby. Kakapo były również czasami trzymane jako zwierzęta domowe.
Przed przybyciem ludzi kakapo były rozprowadzane po obu głównych wyspach Nowej Zelandii.
Kakapo jest krytycznie zagrożony – całkowita znana dorosła populacja to około 200 żywych osobników, z których wszystkie są nazwane i oznakowane, ograniczone do czterech małych wysp u wybrzeży Nowej Zelandii, które zostały oczyszczone z drapieżników.
Wprowadzenie drapieżników, takich jak koty, szczury, fretki i gronostaje, podczas kolonizacji brytyjskiej prawie zniszczyło kakapo.
Wysiłki konserwatorskie rozpoczęły się w 1890 roku, ale nie zakończyły się wielkim sukcesem do czasu wdrożenia Programu Odbudowy Kakapo w 1995 roku.
Ochrona kakapo sprawiła, że gatunek jest dobrze znany. W ostatnich latach powstało wiele książek i filmów dokumentalnych opisujących losy kakapo.
Obecnie większość kakapo jest trzymana na dwóch wolnych od drapieżników wyspach, Wyspie Codfish i Anchor, gdzie są ściśle monitorowane, a wyspa Little Barrier/Hauturu Island jest testowana jako trzeci dom dla tego gatunku.
