Krótka historia aspiryny zapiera dech w piersiach

0
541

Niesamowity lek dostępny dla każdego.

Historia kwasu acetylosalicylowego, znanego pod nazwą handlową „aspiryna”, to szereg zbiegów okoliczności.

Aspiryna jest stosowana w medycynie od 1897 roku jako środek przeciwbólowy i przeciwgorączkowy. Jednak w połowie XX wieku amerykański lekarz Lawrence Craven zauważył, że u pacjentów, którym zalecał żucie gumy z kwasem acetylosalicylowym po usunięciu migdałków, często dochodziło do krwawienia. Okazało się, że pacjenci kilkakrotnie przekraczali zalecaną dawkę.

Lekarz uznał, że ten efekt uboczny – rozrzedzenie krwi – może być cenny w zapobieganiu zawałom serca i udarom. Wniosków Cravena nie wysłuchano, a artykuł opublikowany w 1956 roku zignorowano. Dopiero pod koniec XX wieku wrócili do kwestii profilaktyki aspiryny.

Co więcej, od prawie 80 lat lekarze stosowali kwas acetylosalicylowy nie znając dokładnego mechanizmu jego działania! Stał się znany dopiero w 1971 roku dzięki pracom angielskiego biochemika Johna Wayne’a.

Czytaj: Ten naturalny żel może wkrótce stać się tanim lekiem na łuszczycę

Wikimedia Commons

Okazało się, że kwas acetylosalicylowy hamuje syntezę w naszym organizmie specjalnych substancji biologicznie czynnych – prostaglandyny, które biorą udział w regulacji temperatury ciała, w reakcjach zapalnych, w pracy układu krzepnięcia krwi. Dlatego aspiryna ma tak szerokie spektrum działania. W 1982 roku John Wayne i jego szwedzcy koledzy Sune Bergström i Bengt Samuelson otrzymali Nagrodę Nobla za to odkrycie.

Kwas acetylosalicylowy został po raz pierwszy zsyntetyzowany przez francuskiego naukowca Charlesa Frederica Gerarda w 1853 roku. Podstawą była dobrze znana kora z wierzby, z czasów starożytnych.

herbmuseum.ca

Czytaj: MPK wystawiło wrocławski autobus na licytację WOŚP

Ale kwas acetylosalicylowy w postaci odpowiedniej do użytku medycznego powstał w laboratoriach firmy Bayer

10 sierpnia 1897 roku niemiecki chemik Felix Hoffmann poinformował swoich kolegów – Arthura Eichengrüna, dr Karla Duisberga i profesora Heinricha Dresera, który kierował działem badawczym firmy – że udało mu się uzyskać kwas acetylosalicylowy.

Badania kliniczne trwały półtora roku. Aspiryna stała się oficjalnym znakiem towarowym firmy Bayer 6 marca 1899 roku.

Bayer

johannesfloe.com – Art to remember

Zgodnie z ówczesnym prawem Cesarstwa Niemieckiego związki chemiczne nie były przedmiotem patentu, ale można było zarejestrować unikalny znak towarowy. Dlatego na określenie nowego leku zarejestrowano słowo „aspiryna”.

Potoczna nazwa „aspiryna” (spolszczenie niemieckiego Aspirin) powstała jako połączenie elementów:

  • „A” pochodziło od acetylosalicylowy” (kwas),
  • „spir” – od łacińskiej nazwy rośliny (Spirea ulmaria, współcześnie Filipendula ulmaria – wiązówka błotna), z której początkowo uzyskiwano lek przeciwbólowy,
  • „in” – jako typowe zakończenie słowa oznaczającego lek.

Początkowo aspiryna była sprzedawana w postaci proszku, a od 1904 roku w postaci tabletek. Od 1915 roku podawano aspirynę. Niedroga, skuteczna i stosunkowo nieszkodliwa, szybko stała się najpopularniejszym środkiem przeciwbólowym.

W 1952 roku pojawiło się niewielkie stężenie aspiryny dla dzieci, a w 1969 roku tabletki aspiryny znalazły się w apteczkach astronautów Apollo.

Bayer

Obecnie aspiryna jest stosowana jako środek przeciwgorączkowy i przeciwbólowy, jako środek zapobiegający zawałom serca i zakrzepicy, w kompleksowym leczeniu niektórych chorób, na przykład w ginekologii. Aspiryna jest szeroko stosowana jako lekarstwo na objawy kaca.

Znaliście tę historię?

Szukasz pracy? Koniecznie zajrzyj na pl.jooble.org