Pomimo XXI wieku nadal zdarzają się okropne tradycje kulturowe. Niedawno pisałam o strasznym krępowaniu stóp w Chinach, dziś opowiem o złotych pierścieniach na szyi.
Kobiety należące do plemienia Kayan, a zwłaszcza te, które mieszkają na granicy Tajlandii i Birmy, muszą nosić złote pierścienie na szyi, które „przedłużają” im szyję i nie pozwalają swobodnie ruszać głową.
Kiedy ta tradycja zaczęła się pojawiać, był to sposób dla mężczyzn z plemienia, aby uczynić swoje kobiety mniej atrakcyjnymi, aby mężczyźni z innych plemion nie przybyli, aby ukraść ich kobiety.
Później ich kanon piękna się zmienił, a mosiężne cewki zostały uznane za klejnot kobiecej szyi. Nawet w dzisiejszych czasach kobiety stamtąd uznają tę tradycję za część swojego uznania kulturowego i wyjątkowe standardy piękna. Zakorzeniło się to tak bardzo, że ciężko będzie to zmienić.
Czytaj: Czym jest krępowanie stóp i dlaczego Chinki robiły to setki lat?
Każda dziewczyna zaczyna nosić swoje pierwsze pierścienie w wieku 5 lat.
Każdy pierścień, który jest zakładany na szyi dziewczynki jest związany z jej wagą, a wraz z jej wzrostem zwiększa się ilość pierścieni. Całkowita waga pierścieni, które każda kobieta powinna nosić przy sobie, wynosi 11,5 kg.
Sama szyja nie jest przedłużana i nie „pęka”, gdy pierścienie zostają usunięte.
Zamiast przedłużania szyi pierścienie dociskają kość obojczykową w dół, ściskają klatkę piersiową i deformują żebra. Szyja wygląda dłużej po prostu dlatego, że obojczyk jest zdeformowany.
Kobiety nigdy nie zdejmują pierścieni, nawet gdy idą spać.
Pierścienie są usuwane tylko wtedy, gdy trzeba je zamienić na większe i cięższe. Ciągłe noszenie pierścieni deformuje obojczyk tak bardzo, że w końcu wyglądają one jak integralna część ciała. Jedynym powodem, dla którego kobiety zdejmują pierścienie, są badania lekarskie.
W ostatnich latach wiele kobiet próbowało przełamać tę barbarzyńską tradycję.
W 2006 r. wiele kobiet zdjęło pierścienie, aby uzyskać wyższe wykształcenie i protestować przeciwko tej ograniczającej tradycji. W 2008 r. utworzono obóz dla uchodźców dla kobiet, które chciały opuścić swoje plemię i zdjąć pierścienie, aby prowadzić bardziej normalne życie.
Po zdjęciu pierścieni kobiety odczuwają dyskomfort.
Rząd Mjanmy/Birmy próbował zniechęcić kobiety do noszenia pierścieni i wiele z nich je zdjęło. Jednak wiele starszych kobiet i młodych dziewcząt w odległych wioskach nadal nosi pierścienie na szyi.
Tradycja zyskała popularność w Tajlandii, ponieważ przyciąga wielu turystów, dzięki czemu generuje dodatkowe pieniądze dla plemion.
Przedsiębiorcy, którzy prowadzą wejście do wiosek Kayan, pobierają od 500 do 600 batów (15–18 USD) za osobę. Jednak prawie żadne z tych pieniędzy nie trafiają do mieszkańców Kayan. Charlotte Curd, fotografka, która odwiedziła tę okolicę, powiedziała, że ludzie nie wyglądali, jakby lubili być fotografowani, ale nie mieli też innego wyjścia.
Mieszkańcy Kayan nie mają prądu, urządzeń sanitarnych ani telefonów, a ich domy są zrobione z drewna i liści.
Przewodnicy turystyczni mówią im, że turyści chcą widzieć ich jako prymitywnych ludzi, którzy mają brudne drogi i nic nowoczesnego. Miejscowa kobieta mówi, że ma dość uśmiechania się do turystów, którzy czasem obrażają ich i zadają te same nudne i głupie pytania. Mówi także, że czuje się, jakby była „własnością” biznesmenów, którzy prowadzą jej wioskę.
Kobietom Kayan bardzo trudno jest opuścić wioski, ponieważ biznesmeni blokują im wyjście.
Po raz kolejny wyjątkowość pewnego plemienia zamienia się w atrakcję turystyczną, a ludzie, którzy zarządzają tymi miejscami, nie są jedynymi winnymi. Przewodnicy turystyczni na całym świecie powinni bojkotować te miejsca, ponieważ jest oczywiste, że korzystają z ludzi, którzy powinni wieść spokojne życie. Kobiety Kayan są więźniami we własnych domach i nie mogą odejść, ponieważ jeśli to zrobią, turyści przestaną płacić za ich zobaczenie.
Czytaj: Kanony kobiecego piękna w różnych zakątkach świata
