Detektywistyczne prace DNA nad miodem dały rzadki wgląd w nawyki żerowania pszczół miodnych.
Naukowcy wykorzystali narzędzia genetyczne, aby odkryć, jakie rośliny zapylacze odwiedzali na wsi.
Porównali to z badaniami z 1952 roku, w których odkryli duże zmiany w dzikich kwiatach dostępnych dla pszczół.
W latach pięćdziesiątych pszczoły miodne zbierały głównie pyłek i nektar z koniczyny białej. Dziś tej rośliny nie ma zbyt wiele, więc szukają alternatyw.
Teraz pszczoły zbierają głównie z kapusty rzepak i niecierpka gruczołowatego.
Istnieją obawy, że pszczołom miodnym i innym istotnym zapylaczom kończą się zapasy żywności, ponieważ dzikie kwiaty znikają z żywopłotów i pól.
„Widzieliśmy te poważne zmiany w krajobrazie Wielkiej Brytanii, a pszczoły miodne pokazały nam to na podstawie próbek miodu” – powiedziała BBC News dr Natasha de Vere, szef ochrony i badań w National Botanic Garden of Wales.
Dr powiedziała, że dzisiejsze systemy rolnicze nie mają wystarczającej ilości nektaru dla zapylaczy, a większość siedlisk dla pszczół to łąki, które są „rodzajem zielonej pustyni”.
„Na tych pastwiskach nie ma już nic, co by tak naprawdę kwitło, podczas gdy w latach pięćdziesiątych na tych pastwiskach rosła koniczyna biała i inne dzikie kwiaty”.
Czytaj: McDonald’s stworzył restaurację dla… pszczół!
Aby dojść do swoich ustaleń, naukowcy przeanalizowali setki próbek miodu przesłanych przez pszczelarzy w całym kraju, po apelu w programie telewizyjnym BBC Gardeners 'World.
Próbki zostały przeanalizowane za pomocą kodów kreskowych DNA, w których fragmenty DNA roślin są identyfikowane w pyłku uwięzionym w miodzie.
W historycznych badaniach przyjrzano się również ziarnom pyłku w miodzie, ale różne rośliny zidentyfikowano, badając strukturę pyłku pod mikroskopem.
Odkryli, że koniczyna biała – ulubione źródło nektaru dla pszczół miodnych w 1952 roku – jest nadal ważna, ale jest używana o wiele rzadziej, ponieważ roślina jest coraz rzadsza.
Zamiast tego pszczoły miodne przestawiły się na jeżyny; kapustę rzepak, roślinę, którą zaczęto uprawiać od lat 60-tych XX wieku; oraz niecierpek gruczołowaty, roślinę, która szybko rozprzestrzenia się po terenach wiejskich.
johannesfloe.com – Art to remember
W ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci krajobraz Wielkiej Brytanii zmienił się dramatycznie. Intensyfikacja rolnictwa po II wojnie światowej oznaczała zniszczenie żywopłotów i lasów, zwiększenie powierzchni pól i uprawę nowych upraw.
Rzepak został po raz pierwszy uprawiany pod koniec lat 60. XX wieku, przy dużym wzroście produkcji w ostatnich latach.
W krajobrazie, szczególnie wzdłuż brzegów rzek i na poboczach dróg, pojawił się również niecierpek gruczołowaty. Kiedy pszczoły miodne żerują na niecierpku, wracają do ula z wybielonym pyłkiem pokrywającym ich ciała, przez co nazywają się „pszczoły duchy”.
Czytaj: W Holandii na dachach przystanków pszczoły mają swój raj
Rekomendacje z badań obejmują:
- Zapewnienie żywopłotów wypełnionych kwiatami z obrzeżami jeżyn i łąk bogatych w dzikie kwiaty.
- Zmiany na murawach zdominowanych przez niewielką liczbę gatunków traw, na których jest niewiele kwiatów, aby utrzymać pszczoły. Zapewnienie koniczyny białej i innych kwiatów w tym środowisku poprawiłoby zasoby nektaru dla pszczół miodnych i innych zapylaczy.
Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie Communications Biology.
Szukasz pracy? Koniecznie zajrzyj na pl.jooble.org
