W 2006 roku ekspert od wiewiórek John Koprowski odwiedził Indie i po raz pierwszy zobaczył gigantyczną wiewiórkę z Malabar (znaną również jako indyjska gigantyczna wiewiórka) i nie mógł uwierzyć własnym oczom.
Pomyślał, że zwierzę wyglądało na zbyt duże jak na wiewiórkę — myślał, że to bardziej naczelne. Jednak to gigantyczne zwierzę okazało się być bardzo, bardzo dużą wiewiórką. Te wiewiórki (Ratufa indica) są dwa razy większe od wschodniej szarej wiewiórki i mają ciała o długości 92 cm od głowy do ogona.
Malabarska wiewiórka olbrzymia jest nie tylko imponująco duża, ale także ma pięknie ubarwioną sierść. Może być czarna, brązowa i pomarańczowa, a także bordowa i fioletowa. Zwłaszcza odcienie bordowe i fioletowe są niezwykłe u tych ssaków. Jasne kolory i piękne wzory są nie tylko ładne, ale także pomagają przetrwać na wolności.
„Tak właśnie wyglądają. Są wspaniałe!” – mówi John Koprowski, biolog zajmujący się ochroną przyrody z Uniwersytetu Arizona i współautor książki „Wiewiórki Świata„.
Czytaj: Nowa mieszkanka wrocławskiego zoo. Jest śliczna i zdrowa!
Według Wikipedii ich dieta obejmuje owoce, kwiaty, orzechy i korę drzew. Niektóre podgatunki są wszystkożerne, jedzą także owady i ptasie jaja.
Koniecznie zajrzyj na f7.pl
Te niecałe 2-kilogramowe wiewiórki, pochodzące z Indii, mają niezwykłą metodę przechowywania jedzenia, która nie przypomina żadnej innej metody u innych wiewiórek.
Są dość nieśmiałe, więc najlepszym sposobem na zobaczenie tych gigantycznych wiewiórek jest wspięcie się na drzewo, zachowanie ciszy i czekanie, aż wyjdą z gniazda.
Czytaj: Nowy gatunek wiewiórki, razem z ogonem ma prawie metr długości!
Na szczęście te wspaniałe stworzenia nie są obecnie zagrożone wyginięciem, ale będą musiały być chronione.
Wierzcie lub nie, ale gigantyczna wiewiórka z Malabar nie jest sama. W rodzinie wiewiórek Sciuridae są jeszcze trzy inne olbrzymie wiewiórki, z których każda waży od dwóch do trzech razy więcej niż wiewiórki szare.
„Cztery gatunki tworzące tę grupę są fascynujące pod względem wielkości, wspaniałego ubarwienia i zamiłowania do żerowania na niektórych masywnych owocach tropikalnych w koronach drzew” – mówi Koprowski.
Blada wiewiórka olbrzymia (Ratufa affinis) pochodzi z Tajlandii, Malezji, Singapuru i Indonezji i jest na ogół brązowa lub jasnobrązowa. Czarną wiewiórkę olbrzymią, która jest głównie czarno-biała (Ratufa bicolor) można znaleźć w podobnych lokalizacjach, a także w Chinach.
A wiewiórka olbrzymia ze Sri Lanki (Ratufa macroura) zamieszkuje wyspę o tej samej nazwie oprócz południowych Indii i ma zazwyczaj różne odcienie czerni i szarości.
„Uważa się, że wszystkie cztery gatunki zanikają, chociaż nadal są na tyle powszechne, że są często zauważane przez ludzi” – mówi Koprowski.
Oprócz tego, że są duże i fioletowe, indyjskie wiewiórki olbrzymie różnią się od prawie wszystkich innych wiewiórek w inny sposób, zauważa John Wible, kustosz ssaków w Muzeum Historii Naturalnej Carnegie.
Zamiast przechowywać orzechy i nasiona w podziemnych spiżarniach, indyjskie wiewiórki olbrzymie tworzą zapasy żywności wysoko na wierzchołkach drzew.
Dlaczego indyjska wiewiórka olbrzymia jest fioletowa?
Nawet wśród swoich krewnych indyjska wiewiórka olbrzymia wyróżnia się żywymi kolorami, co sprawia, że można się zastanawiać, dlaczego ewolucja wybrała futro, które zwraca na siebie tyle uwagi.
W końcu te lasy są również domem dla drapieżników, takich jak makak lwi, lampart i wężojad czubaty – z których wszystkie znane są z polowania na gryzonie żyjące na drzewach.
Nikt nie wie tego na pewno, mówi Koprowski, ale fioletowe wzory wiewiórki prawdopodobnie odgrywają pewną rolę jako kamuflaż. Dzieje się tak, ponieważ lasy liściaste, które zamieszkują te wiewiórki, tworzą „mozaikę plamek słonecznych i ciemnych, zacienionych obszarów” – podobnie jak znaki gryzoni.
Innymi słowy, to, co dla nas wygląda efektownie i zabawnie, może pomóc wiewiórkom zniknąć, gdy pojawią się głodne paszcze.
Udostępnij tę piękną wiewiórkę swoim znajomym i rodzinie.
