Niektóre świątynie buduje się przez kilka wieków. Stało się tak ze słynnym kościołem w Barcelonie. Wielu zarzucało architektowi, że budowa jest zbyt wolna, na co Antonio Gaudi odpowiedział: „Mój klient się nie spieszy”.
19 marca 1882 r., kilka kilometrów od Barcelony, położono pierwszy kamień węgielny pod fundament nowego kościoła, którego budowa trwa od 138 lat. W tym czasie świątynia przeniosła się prawie do samego centrum katalońskiej stolicy i stała się atrakcją dla turystów z całego świata.
Sagrada Familia została zbudowana w celu odpokutowania za grzechy społeczeństwa i nie jest zbudowana z pieniędzy państwowych, ale z darowizn od samego społeczeństwa. Grzechy społeczeństwa się zwielokrotniły, z powodu wojen i kryzysów budowa często się kończyła. Terminy obiektu były nieustannie odkładane. Ostatnio budowlańcy skupili się na 2026 roku, stuleciu śmierci Gaudiego, ale dziś pandemia COVID-19 zaprzepaściła w plany, dzięki czemu budowa została zatrzymana i przepływ finansowy od odwiedzających również. Zobaczymy, czy to przesunie termin zakończenia budowy.
Antonio Gaudi nie tworzył rysunków, ale używał szkiców. W jego pracach trudno znaleźć proste linie – wszystkie elementy swojej architektury zapożyczył od natury: góry i jaskinie, las i pojedyncze drzewa, fale morskie i różne zwierzęta.
Sagrada jako uosobienie Natury – największego dzieła Boga – zawiera w sobie symbole odwołujące się do czterech „królestw”: roślin (kamienny las kolumn), zwierząt (ornamentyka), minerałów (witraże) i człowieka (rzeźby oraz kolumny symbolizujące żebra).
Całość zwieńczyć ma 18 wież, które symbolizują apostołów, ewangelistów, Maryję i Chrystusa. Do życia Jezusa nawiązują również fasady: Narodzenia, Męki i Chwały.
W pewnym momencie architekt zdał sobie sprawę, że pomimo tego, że klient się nie spieszy, pozostało mu bardzo mało czasu. Gaudi przestał angażować się w architekturę cywilną i całkowicie poświęcił się Sagrada Familia.
Jego zadaniem nie było zbudowanie kościoła, jego celem było zbudowanie kościoła na tyle, że wystarczyłoby to do kontynuowania projektu nawet po śmierci autora.
Rozwiązaniem tego problemu była budowa tylko jednej z fasad świątyni – fasady Narodzenia Pańskiego.
W rezultacie na miejscu przyszłej świątyni pojawiła się orientalna fasada z czterystometrowymi wieżami i niesamowitą liczbą urzekających kompozycji rzeźbiarskich.
Dla jak największej ekspresji proporcje ciała i twarzy rzeźb nie zostały wymyślone przypadkowo i na wzór brano żywych modeli, często robotników na budowie, wykonywano także odlewy zwierząt.
W średniowiecznych katedrach tematy biblijne były przedstawiane na freskach lub obrazach wewnątrz budynku, podczas gdy Sagrada Familia staje się biblijną opowiastką na zewnątrz.
Gaudi zamieszkał na terenie budowy i przestał o siebie dbać, całą energię kierując ku pracy. Niestety skończyło się to tragicznie. W 1926 roku Gaudi wyszedł na ulicę (ponoć chciał spojrzeć na budowę pod innym kątem, według innej wersji udawał się na Mszę Świętą) i nie zauważył nadjeżdżającego tramwaju. Wprawdzie architekt przeżył wypadek, ale uznano go za bezdomnego i umieszczono w przytułku. Kiedy Gaudiego rozpoznano było już za późno na ratunek, zresztą sam twórca odmówił przeniesienia do lepszego szpitala. Chciał umrzeć wśród biedoty, a po śmierci zostać pochowanym w krypcie Sagrady. Jego życzeniu stało się zadość.
Podczas wojny domowej, 10 lat po śmierci Antonio Gaudiego, wybuchł pożar w warsztacie, w którym przechowywano szkice i modele, co znacznie skomplikowało dalszą budowę. Prace nad ukończeniem fasady Narodzenia Pańskiego rozpoczęto dopiero w 1952 r., a budowę fasady Męki i Chwały rozpoczęto dopiero w 1954 r.
Architekci i artyści z całego świata pracują nad Sagrada Familia, co powoduje zachwyt w jednej części społeczności, a horror w drugiej. Niektórzy uważają, że obecna konstrukcja przyciąga uwagę wielu turystów i nakręca to przemysł turystyczny.
Czytaj: Sagrada Familia była budowana nielegalnie. Teraz problem udało się rozwiązać.
W Sagrada Familia uwagę przyciąga światło. Wszystkie kościoły, które widzieliście wcześniej, to po prostu ciemne, stęchłe kamienne skrzynki w porównaniu do tego. Gaudi miał obsesję na punkcie naturalnego światła, w jego budynkach, nawet w maleńkiej spiżarni, musiała znajdować się dziura dla przenikania światła ulicznego.
Zgodnie z pomysłem architekta w Sagrada Familia człowiek powinien poczuć się jak pośród pni drzew i, odchylając głowę do tyłu, powinien widzieć promienie słońca przebijające się przez gęstą koronę.
Odczucia są zawrotne!
Krucyfiks w ołtarzu świątyni, jak wszystko tutaj, jest niezwykłe – unosi się między kolumnami.
Wcześniej, aby dostać się do Sagrada Familia, trzeba było wstać o świcie i stać w kolejce do dwóch godzin. Teraz wystarczy kupić bilet na stronie na określony czas zwiedzania. W takim przypadku stoi się w kolejce nie dłużej niż 20 minut. Zwykle możesz wybrać zwykły bilet wstępu lub bilet z audio-przewodnikiem, a także bilet z audio-przewodnikiem i wejście na wieżę jednej z fasad. Najdroższy bilet kosztuje 32 euro.
Z zachodnich wież widać taki widok na dzielnicę Eixample.
W 2005 roku elementy kościoła stworzone przez Gaudiego wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Kościół konsekrowano pięć lat później nadając mu tytuł bazyliki mniejszej.
Czytaj: Najpiękniejsze kościoły na świecie według The Telegraph
