Światowej sławy polski kompozytor i pianista

0
295
Fryderyk Chopin był urodzonym w Polsce pianistą i kompozytorem o niezrównanym geniuszu w dziedzinie muzyki klawiszowej. Zdjęcie: Twitter

Fryderyk Chopin był światowej sławy polskim kompozytorem i pianistą. Jego muzyka do dziś jest obecna we współczesnej kulturze i od wieków stanowi inspirację dla muzyków.

Mimo że wiele czasu spędził w Paryżu, sercem zawsze był z Polską – nawet po śmierci. Poniżej jest zdjęcie miejsca, w którym leży serce Chopina – kościoła Świętego Krzyża w Warszawie. Po jego śmierci siostra przemyciła je w słoiku nielegalnie do Polski, by spełnić jego wolę.

Koniecznie zajrzyj na f7.pl

Zdjęcie: Twitter

Fryderyk Chopin – wielki polski kompozytor i pianista

Fryderyk Chopin był urodzonym w Polsce pianistą i kompozytorem o niezrównanym geniuszu w dziedzinie muzyki klawiszowej. Jako pianista jego talent był nie do naśladowania i miał wpływ na innych muzyków całkowicie nieproporcjonalny do liczby koncertów, które dał — tylko 30 publicznych występów w ciągu 30 lat koncertowania. Nikt wcześniej ani później nie wniósł do repertuaru fortepianu tylu znaczących dzieł, ani nie zbliżył się do uchwycenia jego duszy.

Wczesne lata

Fryderyk Franciszek Chopin urodził się 22 lutego 1810 roku (według innych źródeł 1 marca 1810 roku) w Żelazowej Woli pod Warszawą. Matka Chopina była Polką, jego ojciec Francuzem, który przyjechał do Polski jako młody człowiek, przed ślubem i osiedleniem się w Warszawie pracował jako księgowy i korepetytor.

Fryderyk żył w środowisku muzycznym i już od 5 lat samodzielnie grał proste piosenki na fortepianie. Jego pierwszym nauczycielem był znany muzyk Wojciech Żywny, który wykształcił w swoim wychowanku dobry gust i miłość do muzyki klasycznej. Pracowali razem w latach 1816–1822. Przed ukończeniem 7 roku życia, Chopin był już autorem kilku drobnych kompozycji.

Chopin ukończył Wyższą Szkołę Muzyczną, gdzie studia prowadził kompozytor Józef Elsner. W trakcie programu Fryderyk napisał wiele utworów na fortepian. Dużo koncertował, a słuchacze uznali go za najlepszego pianistę w Polsce. Krytycy bardzo chwalili jego twórczość, a panie – piękne szlachetne maniery. Chopin dużo podróżował po Europie z koncertami i napisał nową muzykę.

Czytaj: Polak został laureatem muzycznej nagrody Praemium Imperiale

Jego nazwisko stało się znane poza Polską, kiedy jego Wariacje op. 2 – wariacje na fortepian i orkiestrę napisane przez Fryderyka Chopina, gdy miał 17 lat zostały opublikowane w 1830 roku, co skłoniło Roberta Schumanna do słynnego wyróżnienia w Allgemeine musikalische Zeitung: „Czapki z głów, panowie! Geniusz!”.

Wiosną i jesienią 1830 roku Chopin poczęstował warszawską publiczność parą nowo skomponowanych, cudownie poetyckich koncertów fortepianowych. Chcąc poszerzyć swoje horyzonty, w listopadzie 1830 roku wyjechał z Polski do Wiednia, skąd po ośmiu miesiącach udał się do Paryża.

Fryderyk Chopin. Zdjęcie: Twitter

Do Paryża

W latach trzydziestych XIX wieku Paryż stał się niekwestionowanym centrum kultury europejskiej — siedliskiem nowego myślenia w sztuce i literaturze oraz centralnym punktem romantyzmu w muzyce.

Od 1831 roku Chopin mieszkał na stałe w Paryżu, zaskakiwał znakomitą paryską publiczność oryginalnym mazurkiem i polonezem, które odzwierciedlają słowiańskie rytmy taneczne i harmonię polskiego folkloru. Ludzie podziwiali go jako wirtuoza pianisty, zwłaszcza gdy grał własne utwory.

W najsłynniejszych utworach Chopina okresu paryskiego w jego muzyce dominowały obrazy heroiczne i dramatyczne, była pełna głębokich emocji i uczuć, potęgi obrazów.

Okres największego rozkwitu kompozytora – lata 1838-1846. To wtedy powstały najdoskonalsze z jego dzieł w różnych formach muzyki fortepianowej. Dużo mniej koncertował, a swoje nowe utwory wykonywał w wąskim gronie przyjaciół, cały czas poświęcając się kompozycji.

Czytaj: Śladami Fryderka Chopina po Majorce.

Ostatnie lata komplikowała trudna sytuacja materialna Chopina i choroba płuc. Prawie przestał pisać muzykę. Ostatni koncert Chopin zagrał jesienią 1848 roku w Londynie na rzecz polskich emigrantów.

Kompozytor i jego fortepian

Chopin był pierwszym genialnym kompozytorem, który w wyjątkowy sposób poświęcił się fortepianowi — każdy jego utwór został napisany na ten instrument solo lub w połączeniu z innymi instrumentami. Większość jego utworów solowych ma krótsze formy i jest z natury improwizowana. 20 nokturnów, 25 preludiów, 17 walców, 15 polonezów, 58 mazurków i 27 etiud. W utworach tych, zwłaszcza w nokturnach, preludiach i mazurkach, emocje są ulotne i przez to cenne.

W swoim niezwykle zaawansowanym podejściu do harmonii i rytmu Chopin wyrzucił ze swojej muzyki zwyczajność i otworzył drzwi do emocjonalnej dwuznaczności, która nadal intryguje słuchaczy – takiej, której przekaz wymaga subtelności wykonania, nad osiągnięciem których z poświęceniem pracowały pokolenia pianistów.

Świetliste tekstury i zapadające w pamięć melodie, których użył do wyrażenia swoich myśli, dodały dźwięk fortepianu i zakres odcieni kolorów, których nikt przed nim nie wyobrażał sobie, ale które wszyscy, którzy podążali za nim, rozpoznają jako jego. To samo dotyczy harmonicznych znaków zapytania, które można znaleźć w całej jego muzyce – odpowiednik spojrzenia z delikatną tęsknotą. Stworzył szczuplejsze dzieło niż jego ważni współcześni, ale każdy wyprodukowany przez niego utwór był perłą.

Twórczość Chopina jest jednym z największych osiągnięć muzyki polskiej i światowej. Wpływ na to miało wiele pokoleń muzyków. Chopin był niedoścignionym melodystą, jego technika kompozytorska odbiegała od reguł i metod jego epoki. Był autorem ponad pięćdziesięciu mazurków, trzech sonat fortepianowych, kilku ballad. Szczególnie popularne są jego walce.

Wielu znanych współczesnych było wielbicielami Chopina: kompozytorzy Ferenc Liszt, Robert Schumann, Felix Mendelssohn, Adolf Meyerbeer, Ignaz Moscheles, Hector Berlioz, śpiewak Adolphe Nourrit, poeci Heinrich Heine i Adam Mickiewicz, artysta Eugène Delacroix, dziennikarz Agaton Giller i wiele innych.