Londyńskie Muzeum Historii Naturalnej opublikowało piękne zdjęcia dzikiej przyrody zrobione przez fotografów z całego świata. Zgłoszono ponad 50 000 zarówno amatorów, jak i profesjonalistów; jednak do kontynuacji konkursu o miejsce na wystawie wybrano tylko najlepszych. Zobaczcie najlepsze zdjęcia.
Wszystkie poniższe zdjęcia rywalizują o pokazanie ich na wystawie „Commended Wildlife Photographer of the Year”. Zwycięzców poznamy 13 października, a 56. wystawa zostanie otwarta w piątek 16 października 2020 roku.
Więcej informacji: nhm.ac.uk | Instagram | Facebook
1. Zerkające oposy
2. Idealny połów
„Niedźwiedź brunatny wyciąga łososia z mielizn rzeki w Parku Narodowym Katmai na Alasce.
Największe skupisko niedźwiedzi – i turystów – występuje wokół wodospadu na rzece Brooks, gdzie platformy widokowe umożliwiają odwiedzającym obserwację niedźwiedzi łowiących łososie, które skaczą w górę wodospadu.
Hannah zdecydowała się skupić na cichszej scenie i innym stylu łowienia.
Zamiast sfotografować skaczące ryby, Hannah sfotografowała samicę, która schowała głowę pod wodę, aby poszukać ryb.
Obecność łososia jesienią zapewnia niedźwiedziom przetrwanie przez zimę.
Niedźwiedzie brunatne z Alaski należą do największych niedźwiedzi na świecie. Samce mogą jeść 30 łososi dziennie i do końca lata ważyć ponad 450 kilogramów. Samice są mniejsze i zazwyczaj ważą o jedną trzecią mniej”.
3. Początek przewagi
„Zawsze czujny, czterometrowy samiec krokodyl gawialowy zapewnia wsparcie dla swojego licznego potomstwa.
W Narodowym Sanktuarium Chambal w Uttar Pradesh w północnych Indiach trwa sezon lęgowy, a ten zwykle nieśmiały gad teraz emanuje pewnością siebie.
Populacja w Azji Południowej przekroczyła kiedyś liczbę 20 000, ale w ciągu ostatniego stulecia drastycznie się zmniejszyła. Wynika to głównie ze zmian w przepływach rzek, takich jak piętrzenie i wydobywanie piasku, a także przełowienie i zaplątanie się w sieci.
Gatunek jest obecnie krytycznie zagrożony i szacuje się, że pozostało 650 dorosłych, z których 500 żyje w rezerwatach”.
Czytaj: Fotografowie uwiecznili 5 gepardów przemierzających rzekę pełną krokodyli
4. Niespodzianka!
5. Nocna zmiana
6. Oko suszy
„W błotnistej sadzawce hipopotam otwiera oko i wyłania się, by zaczerpnąć tchu – raz na trzy do pięciu minut.
Wyzwaniem dla Jose, obserwującego w swoim pojeździe hipopotama, było złapanie chwili, gdy jedno oko się otworzyło.
Jose od kilku lat obserwuje hipopotamy w kenijskim rezerwacie narodowym Masai Mara, w pozostałości po dotkniętej suszą rzece Mara.
Hipopotamy spędzają dzień pod wodą, aby utrzymać stałą temperaturę, a wrażliwą skórę chronić przed słońcem. Wychodzą nocą, by paść się na terenach zalewowych.
Na całym obszarze występowania w Afryce Subsaharyjskiej hipopotamy są podatne na połączone skutki zwiększonego wydobycia wody i zmiany klimatu. Są ważnymi inżynierami zajmującymi się użytkami zielonymi i ekosystemami wodnymi, a ich odchody dostarczają ważnych składników odżywczych dla ryb, alg i owadów.
Ale kiedy rzeki wysychają, stężenie odchodów pozbawia tlenu i zabija organizmy wodne”.
7. Gra w szczury
„Młody lis mocno trzyma trofeum, zdechłego brązowego szczura, gdy inny lis próbuje go odebrać.
Od czterech lat Matthew fotografuje lisy żyjące na działce w północnym Londynie.
Tego letniego wieczoru, kiedy Matthew leżał na brzuchu i obserwował bawiące się dzieci, jeden z nich wyskoczył z krzaków z martwym szczurem w pysku.
Pozostała trójka zaczęła się o niego kłócić i doszło do przeciągania liny. Kiedy ktoś chwytał szczura, wyrzucał go wielokrotnie w powietrze i łapał.
Szczura mógł dostarczyć jeden z dorosłych osobników, który nadal karmi swoje młode do sierpnia, ale lisy rzadko łapią szczury. Bardziej prawdopodobne, że znaleziono go martwego”.
8. Ptaki wiatru
9. Wierzchołek drzewa i duk wspaniały
10. Palenie Amazonki
„Pożar wymknął się spod kontroli w stanie Maranhão w północno-wschodniej Brazylii, a jedno drzewo stało samotnie.
Jest prawdopodobne, że pożar został rozpalony celowo, aby oczyścić wycięty obszar z lasów wtórnych dla rolnictwa lub hodowli bydła.
W ubiegłym roku nasiliła się inwazja miejscowych rezerwatów i obszarów chronionych przez nielegalnych drwali i przejmujących ziemię farmerów.
Było to ośmielone przez zobowiązanie prezydenta Jaira Bolsonaro do otwarcia Amazonii dla biznesu i jego ataki na tubylcze grupy.
Wylesianie powoduje niewypowiedziane szkody, w tym zniszczenie bioróżnorodności i utratę środków do życia ludzi, którzy są od niej zależni.
Spalanie drzew oznacza również utratę produkcji tlenu i wypuszczanie węgla z powrotem do atmosfery.
Bydło sprowadzone na oczyszczony teren zwiększa emisję gazów cieplarnianych.
W 2020 r. w Amazonii odnotowano rekordowy poziom wylesiania, a hodowla bydła napędzana przez globalny popyt na wołowinę i susze pogarszają sytuację”.
11. Sparowane maskonury
12. Wieczerza pająka
„Duży pająk wędrowny wbija sok trawienny w jajko wielkiej szklanej żaby, a następnie wciąga upłynnioną ofiarę.
Uważa się, że jedenaście znanych gatunków wędrownych pająków jest kluczowymi drapieżnikami tych małych, często przezroczystych płazów.
W ciągu dnia chronią się w roślinach tropikalnych, a nocą polują, zwykle zasadzając na zdobycz, która zapuszcza się wystarczająco blisko.
Uzbrojone we wrażliwe włosie pająki potrafią wykrywać wibracje przenoszone przez liście. Mogą również odbierać dźwięki, takie jak odgłosy godowe płazów.
Bateria ośmiu oczu, w tym dwa duże z boku głowy, ma różne funkcje i jest bardzo wrażliwa na słabe światło.
Jaime ustawił swój strzał, aby uchwycić dokładny moment, w którym samica pająka chwyciła cienką galaretowatą powłokę między kłami, podtrzymując jajo długimi, włochatymi palcami. Jeden po drugim przez ponad godzinę powoli zjadała wszystkie jajka”.
Blue link: https://www.tbgtechco.com
13. Las zrodzony z ognia
„Drzewa araukarie chilijskie są wysoko cenione za swój charakterystyczny wygląd, z okółkami kolczastych liści wokół kanciastych gałęzi i pni.
Pochodzące ze środkowego i południowego Chile oraz zachodniej Argentyny araukarie chilijskie została po raz pierwszy wprowadzone do Europy pod koniec XVIII wieku, gdzie hodowano je jako osobliwości.
W swoim naturalnym środowisku araukarie chilijskie tworzą rozległe lasy, często w połączeniu z południowym bukiem, a czasami w czystych drzewostanach na wulkanicznych zboczach.
Ekologię tych regionów kształtują dramatyczne zakłócenia, w tym erupcje wulkanów i pożary. Araukarie mają grubą, ochronną korę i specjalnie przystosowane pąki, które są odporne na pożary.
W takich środowiskach araukarie mogą dorastać do 50 metrów i żyć ponad 1000 lat”.
14. Świat smołowy
Czytaj: Konkurs na pomnik Żołnierzy Wyklętych rozstrzygnięty
